නිවැරදි චිකිත්සා කර්මයක් (රෝගයකට ප්‍රතිකාර කිරීමේ ක්‍රියාදාමය)සිද්ධ වෙන්න නම් ප්‍රධානම කරුණු 4ක් එකිනෙකට සහ සම්බන්ධ විය යුතුයි.එනම්
01. රෝගියා
02. වෛද්‍යවරයා
03. ඖෂධ
04. උපස්ථායකයා මේ කරුණු හතරට කියන්නේ වෛද්‍යාදී චතුෂ්පාදය කියල. ඕක හරියට සමාන පාද හතරක් උඩ නොසෙල්වෙන මේස ලෑල්ලක් වගේ කියල තමයි ඉගැන්වීම් වල පැහැදිලි කරන්නේ.එක කකුලක් හරි සමාන නොවුණොත් මේසය ස්ථාවර නොවෙනවා වගේ මේ කරුණු හතර නිසිලෙස සම්බන්ධ නොවුණොත් රෝගය සුව වීමත් ස්ථීර නෑ.
පළමුවෙන්ම රෝගියාගේ පාර්ශවයෙන් රෝග ලක්ෂණ ප්‍රකාශ කිරීමක් සිදුවෙනවා.එහිදී රෝගයට අදාළ යැයි සිතන සියඵ කරුණු නොසඟවා වෛද්‍යවරයාට පැවසීම රෝගියාගේ පාර්ශවයෙන් සිදුවිය යුතුයි.පරණ කතාවකුත් තියෙනවා නීතිඥයාටත් වෛද්‍යවරයාටත් බොරුනොකිය යුතුමැයි කියල.මොකද නීතිඥයාට බොරු කීවොත් අඩි 6ක් උඩටත් වෛද්‍යවරයාට බොරු කීමෙන් අඩි 6ක් යටටත් යන්න සිදුවෙනවානෙ.එසේම රෝගියා වෛද්‍යවරයා කරා පැමිණිය යුත්තේ ඔහු කෙරේ පූර්ණ විශ්වාසයකින්.අදාළ වෛද්‍යවරයා කෙරෙහි යාමට යම් දෙගිඩියාවක් ඇත්නම් වෙනත් සුදුසු වෛද්‍යවරයෙකු සොයා යෑම නුවණට හුරුයි.
වෛද්‍ය වරයා විසින් රෝගියාව(ස්ත්‍රී පුරුෂ බව/වයස) හා රෝගී ලක්ෂණ බාහිරව හඳුනාගැනීම තමයි මුලින්ම සිදුවෙන්නෙ.එහිදී වෛද්‍යවරයා තමන්ගේ රෝගියාව සුව කිරීමට හැකියි යන විශ්වාසයෙන් ප්‍රතිකාර ඇරඹිය යුතුයි.යම් හෙයකින් තමන්ගේ ප්‍රතිකාර වලින් අදාළ රෝගියාව සුවපත් කළ නොහැකි නම් වෙනත් සුදුසුකම් ඇති වෛද්‍යවරයෙක් වෙත රෝගියාව යොමුකිරීමට වෛද්‍යවරයා ක්‍රියා කල යුතුයි.ප්‍රතිකාර කිරීම අරඹන්නේ නම් රෝගය හඳුනාගැනීම තමයි ප්‍රධාන දේ.අනිත් කාරණා තුනම තිබුණත් වෛද්‍යවරයා නිසි ලෙස රෝගය හඳුනා නොගෙන ප්‍රතිකාර නියම කළොත් චිකිත්සා කර්මය එතැනින්ම ඉවරයි.රෝගය නිවැරදිව හඳුනාගෙන ප්‍රතිකාර විනිශ්චය කිරීම සඳහා ෂඩ් විධ පරීක්ෂා ක්‍රම ගැන පැහැදිලි කෙරෙන්නේ මෙතෙන්දී.
01. දෘෂ්ඨි පරීක්ෂාව
02. ඝ්‍රාණ පරීක්ෂාව
03. ශ්‍රවණ පරීක්ෂාව
04. ජිහ්වා පරීක්ෂාව
05. ස්පර්ෂ පරීක්ෂාව
06. ප්‍රශ්ණ පරීක්ෂාව විදියට තමයි ෂඩ් විධ පරීක්ෂා ක්‍රම හැඳින්වෙන්නෙ.
දෘස්ඨි පරීක්ෂාවෙදි රෝගියාගේ බාහිර නිරීක්ෂණ අනුව රෝගය හඳුනාගැනීම සිදුකෙරෙනවා.එහිදී තැලුම්, තුවාල,කුෂ්ඨ, අර්ශස් ආදී දේවල් නිරීක්ෂණය කළ හැකියි.ඝ්‍රාණ පරීක්ෂාවෙදි වෙන්නේ වෛද්‍යවරයාගේ නාසයට දැනෙන දේ මඟින් රෝගියාව හඳුනා ගැනීම.උදාහරණයක් විදියට උණ රෝගියෙක් නම් වෛද්‍යවරයාට තමා අසලට පැමි‍ණීමේදීම උණ ට අදාල ගන්ධය දැනෙනවා.ඒවගේ සමහර පීනස් රෝග වලදිත්, බඩවැලේ හා අන්ත්‍ර රෝග වලදිත් රෝගියාගේ කටින් පිටවෙන ගන්ධය අනුව රෝගය වෙන්කරල හඳුනාගත හැකියි.සමහර වෙලාවට රෝගියාගේ මළ, මුත්‍රා, දහදිය ආදියත් මේ පරීක්ෂාවට භාජනය කෙරෙනවා.කණ ආශ්‍රිතව රෝග හඳුනාගැනීම ශ්‍රවණ පරීක්ෂාවට අයත්. රෝගියාගේ හෘද ශබ්ද,ගර්‍භණීන්ගේ භ්‍රෑණ ශබ්ද, හෘද කපාට වල ආබාධ, ගර්‍භ සංකූලතා හඳුනාගන්න මෙමඟින් පුලුවන් වෙනවා.අතීතයේදී බාහිරව කණට නොදැනෙන සියුම් ශබ්ද පරීක්ෂාව සඳහා ආයුර්වේද වෛද්‍යවරුන් විශේෂ උපකරණයක් භාවිතා කලා. එහි තාක්ෂණ දිගුවක් හැටියට තමයි අද භාවිතා වන වෙද නලාව (stethoscope) නිර්මාණය වෙලා තියෙන්නේ.(හැබැයි දැන් එය වෙද මහත්වරුන්ට අකැප දෙයක් හැටියටයි බොහෝ බටහිර වෛද්‍යවරු හිතාන ඉන්නෙ.)රෝග විනිශ්චයට දිව උපයෝගී කර ගැනීම වෙනුවට රැධිර,මළ,මුත්‍රා,සෙම ආදිය තාක්ෂණික ක්‍රම මඟින් පරීක්ෂාව තමයි වර්තමානයේදී සිදුවෙන්නෙ.ඒත් අතීතයේදී ජිහ්වා පරීක්ෂාව යටතේ මේවා දිව ගා බැලීමෙන් රෝග හඳුනා ගෙන තියෙනවා.රටේ රජතුමාගේ අදාළ ද්‍රව්‍ය දිවගා බලා වෙනසක් ඇත්නම් රාජකීය වෛද්‍යවරයාට වාර්තා කිරීම සඳහා වෙනමම පුද්ගලයෙක් ඉඳල තියෙනවා.ඊළඟට බොහෝම වැදගත් පරීක්ෂාව තමයි ස්පර්ශ පරීක්ෂාව.ගෙඩි, කුෂ්ඨ, කැඩුම් බිඳුම්,වාතරක්ත, උණ වගේ රෝග හඳුනාගැනීම සඳහා මේ ක්‍රමය යොදාගන්නවා.මේ සියඵ පරීක්ෂාවන් වලට අසු නොවුණු රෝගියාට පමණක් දැණෙන වෙනත් අපහසුතා (වේදනාවන්, දැවිලි, කැසීම්,හා රෝග මතුවුණු කාල සීමා ආදිය) ප්‍රශ්ණ පරීක්ෂාවේදි තහවුරු කර ගන්න පුඵවන්.මේ කාරණා වලට අමතරව දේශීය ආයුර්වේද වෛද්‍යවරයා තවත් හොඳම පරීක්ෂාවකට රෝගියාව ලක් කරනවා.ඒ තමයි නාඩි පරීක්ෂාව.පුද්ගලයකුගේ රුධිරයේ සංසරණ ක්‍රියාවලිය ට අදාල රටාවන් වල වෙනස්කම් අනුව රෝග නීර්ණය කිරීම මෙහිදී සිදු කෙරෙනවා.ඇතැම් විට ඉහත ෂඩ් විධ පරීක්ෂාවන්ට හසු නොවන රෝගියාද නොදන්නා නිදන්ගත රෝග තත්වයන් මෙහිදී හඳුනාගන්න පුඵවන්.මෙලෙස රෝගය නිසි ලෙස හඳුනාගත් පසු වැදගත්වන ඊළඟ කාරණය තමයි ඖෂධ.ඖෂධ නියම කිරීමේදි පිරිසිදු හා යෝග්‍ය ඖෂධ අදාල මාත්‍රාවට අනුව රෝගියාට නියම කළ යුතුයි. එසේම ඖෂධ භාවිතයේදී වැලකිය යුතු ක්‍රියාවන්, අපත්‍ය ආහාර , ඖෂධ භාවිතය නැවැත්වීමේ කාල සීමා ආදිය පැහැදිලිව සඳහන් කළ යුතුයි.
මුල් අංග තුන ගැන වාදයක් නැතත් සිව්වෙනි අංගය අනිවාර්ය වෙන්නෙ කොහොමද කියල සමහර විට ඔබට හිතාගන්න බැරිව ඇති.යමෙක් රෝගි වුණාම ඔහු කායිකවත් මානසිකවත් අබල දුබල වෙනවා.අසරණ වෙනවා.ඒ වගේ වෙලාවක අනිවාර්යෙන්ම දයාව, කරුණාව, ආදරය හා පිළිගැනීම රෝගියෙකුගේ මූලිකම අවශ්‍යතාවයන් වෙනවා.බෙහෙත් හේත් විතරක් ලැබිල මේ දේවල් නොලැබුණොත් සාර්ථක ප්‍රතිඵල ලබන්න බෑ.ඒ වගේම මේ දේවල් නොඅඩුව ලැබෙනව නම් සමහර රෝග බේත් නැතිවම සනීප වෙන්න පුඵවන්.බටහිර වෙදකමේදී මේ තැන ලැබෙන්නෙ හෙද හෙදියන්ට.ඒත් මේ අයගෙ වත්මන් හැසිරීම නිසා බොහෝ විට නිරෝගි වෙනවාට වඩා රෝගය දරුණු වන හෝ වෙනත් අවදානමක් දරාගන්නට වෙන අවස්ථාත් බොහොමයි.හැබැයි ආයුර්වේදෙදි උපස්ථායකයා හැටියට සැලකුවේ රෝගියාගේ ළඟම ඥාතියාව තමයි.
ඉතින් ඔය සඳහන් කරපු විදියට නිසි නියමයෙන් රෝගියෙකුට ප්‍රතිකාර කරන්න නම් ඔය සියඵ අංග ප්‍රායෝගිකව එකිනෙකා මුණ ගැසිය යුතුයි. බටහිර වෛද්‍ය ක්‍රමයෙදිත් ඔය කරුණු ඔය විදියම වෙන්න ඕන. මොකද බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවෙත් රෝග පිළිබඳ හදාරන්නේ වසර දහස් ගණනකට පෙර සිට ආයුර්වේදයේ භාවිතා වෙන "ව්‍යාධි විණිර්ණය" කියන ඉන්දියාවේ ලියවුණු ග්‍රන්ථයේ ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනයෙන්ම වීම.බටහිර වෛද්‍යවරු එහි ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනයෙන් ඉගෙන ගනිද්දි ආයුර්වේද වෛද්‍යවරු එහි මුල් ග්‍රන්ථයෙන් තවමත් ඉගෙන ගන්නවා.හැබැයි බටහිර ක්‍රමයේ වෛද්‍ය සාරධර්ම කෙසේ වෙතත් තාක්ෂණය අතින් නම් ආයුර්වේද ක්‍රමයට වඩා බොහෝ ඉදිරියෙන් ඉන්නා බව අපි පිළිගන්න ඕන.
දැන් අපි බලමු තැපෑලෙන් බෙහෙත් කිරීම ගැන.මුලින් මුලින් මේක තිබුණෙ බොහොමයක් දෙනා මල් පත්තර කියන තරුණ තරුණියන් ඉලක්ක කරගත්ත පත්තරවල. කවුරු හරි කෙනෙක් තමනගෙ අසනීප ගැන ආරූඪ නමකින් හෝ නිර්ණාමිකව තැපැල් පතක ලියල එවන වෛද්‍ය ගැටඵ වලට ප්‍රතිකාර පුවත්පත කියවන සෑම කෙනෙකුටම බලාගත හැකිවෙන පරිදි වෙනම තීරුවක පළ කිරීම තමයි මෙහිදී සිදුවෙන්නෙ.මේ තැපැල් පත එවල මාසයකට දෙකකට පස්සෙ තමයි මේක පුවත්පතේ පල වෙන්නේ.එතකොට සමහර විට අදාළ ලෙඩේ උත්සන්න වෙලා. නැත්නම් රෝගියා මුදල් ගෙවල බෙහෙත් අරන් සනීප වෙලා.එතකොට බොහෝ දුරට වෙන්නේ අදාළ පැනයේ සඳහන් රෝග ලක්ෂණ තියෙන වෙනත් පාඨකයෙක් අදාළ බෙහෙත් මිළදී ගෙන පාවිච්චි කිරීමයි.මීට වඩා ඉක්මන් ක්‍රමයක් විදියට දැන් දැන් වෙබ් අඩවි වලත්, ගුවන් විදුලි නාලිකා වලත් මේ ආකාරයේ වැඩසටහන් ක්‍රියාත්මක වෙනව. අපේ රටේ නොවුණත් මීට වඩා ප්‍රායෝගික ක්‍රමයක් දැන් තියෙනවා ටෙලි මෙඩිසින් කියල.පහත තියෙන්නේ මේ විදියට "අපේ රටේ දේ හැමටම වඩා වටිනා" බව තේමාව කරගත් එක් බ්ලොග් අඩවියක පළවු පැනයක් හා එහි පිළිතුර.(මෙම පැණය එවූ කෙනාගේ නම පළවී නොතිබූ අතර ප්‍රතිකාර නියම කළ ආයුර්වේද වෛද්‍යවරයාගේ නම වෙදහාමිනේ විසින් ඉවත් කළ බව සලකන්න.)
රෝගය * මසකට වරක් දෙවරක් සෙම්ප්‍රතිශ්‍යාව වැළදේ.උදේ කාලයේ සෙම් ගතිය අධික වේ. සෙම පිටවූ කල්හි මදක් සහනය දැනේ. ආශ්වාස කරන විට පපුවේ ශබ්ධයක් ඇතිවේ.ශරීරයද ක්‍රමයෙන් කෙට්ටු වන බව පෙනේ.
ප්‍රතිකාරය * ඔබ මෑතකදී විරේකයක් නොකලේ නම් විරේකයක් සදහා කිපියාවු සෙම් බැහැර කිරීම සදහාත් බටු දලු,ආඩතෝඩා දලු, නික දලු, කිරිඅගුන දලු ටික ටික ගෙන කොටා වණ්ඩුවේ තම්බා මිරිකා පෙරා බුද්ධරාජ, යෂ්ටි කල්ක එක් වර්ගයෙන් මදටිය ඇටයක ප්‍රමාණය මිශ්‍රකොට මීපැණී දමා උදේ හිස්බඩේ බොන්න. උදේට කැදවතුර , දවල්ට තැම්බුම් හොදි සමග බත් කන්න.ඉන්පසු උදේ සවස කොල්ලු , බෙලිමුල් , අරළු , බුලු , නෙල්ලි, වියලි ඉගුරැ , ගම්මිරිස් , තිප්පිලි , කලුදුරැ , සූදුරැ , අසමෝදගම් , සිවිය මුල් කලද බැගින් ගෙන වතුර පත අට පතට සිදුවා පෙරා සීනි මීපැණි දමා දෙවේල බැගින් පත හයක් බොන්න.ඉන්පසු උදේ සවස කට්ඵලාදී චුර්ණය සහ ශෘංග්‍යාදී චූර්ණය සමසේ මිශ්‍රකොට වරකට තේහැදි දෙකක ප්‍රමාණය නටන වතුරට දමා තැම්බෙන්න වසා තබා නිවුනාම පෙරා සීනිදමා බොන්න.දවල්ට රෑට කෑමට පෙර ද්‍රාක්ෂෘරිෂ්ට මේසහැදි දෙක බැගින් බොන්න. පාඨා තෛලය හිසේ ගාන්න. නාසයට උරා සෙම බැහැර කරන්න. පිනිබෑම , නිදිමරීම , තද අව්වේ සිටීම අගුනයි.
මේ ප්‍රශ්ණෙදි පළවෙනියෙන්ම රෝගය වැළඳී ඇත්තාගේ වයස හා ලිංගිකත්වය පැහැදිලි නෑ.තරුණ වයසෙ අයෙකුට නියම කරන බේත් මහල්ලෙකුට යෙදුවොත් එතැන ප්‍රශ්ණයක්.ස්ත්‍රී පක්ෂයේ අයෙකුට කිසියම් හෝ පෞද්ගලික කාරණා පවතී නම් ඒවා සලකා නොබලා සමහර බෙහෙත් නියම කළ නොහැකියි.ඊළඟට සෙම්ප්‍රතිශ්‍යාව නිතර වැළඳීමට හේතුව හිතාගන්න බෑ. මොහු කම්කරුවෙක් නම් නිතර දූවිලි වලට මුහුණ දෙන කෙනෙක්නම් කොතරම් ප්‍රතිකාර කළත් පලක් නෑ රෝගයෙන් වැළකීමට පෙර උපදෙස් ලබා නොදී.සමහරවිට රෝගියා කඳුකරයේ පදිංචි අයෙක් නම් නිතරම පින්නට හිරිපොදට විවර වෙන අයෙක් නම් ලබාදිය යුතු ඖෂධ හා නියමයන් වෙනස්.මේ මොනවත් නොවී වැරදි ආහාර හෝ විහරණ රෝගයට හේතුවක් වෙන්නත් පුඵවන්.ඔහු මීට පෙර ප්‍රතිකාර ලබාගත්- එහෙත් සුව නොවූ අයෙක්ද යන්න පැහැදිලි නෑ.ඒවගේම වෙනත් නිදන්ගත හෝ ජානමය රෝග වලට ගොදුරු වී සිටි හෝ සිටින අයෙක්ද යන්න පැහැදිලි නෑ.( උදාහරණ - දියවැඩියාව, ඇදුම, රූමටික් උණ, කහඋණ ආදිය)ඇදුම හතිය ඇති අයෙකුට හෝ පරම්පරාවේ එවැනි රෝග වැළඳුනු අය සිටින විට බටු දඵ හා ආඩතෝඩා අඵ යොදාගැනීමෙන් වෙන සෙම බුරුල් වීම අනතුරුදායක වෙන්න පුඵවන්.ඒ සමඟ යෙදෙන අනෙක් ඖෂධ පරිපූරක වලට (නිකදඵ, කිරිඅගුණ දඵ, ද්‍රාක්ෂා හා ශෘංග්‍යාදී චූර්ණය)එවැනි තත්වයක් වළක්වාලීමේ ප්‍රබල හැකියාවක් නෑ. අනෙක එවන් තත්වයක් ඇතිවුණොත් ඊළඟ ඊමේල් එකට පිළිතුරු එනකම් හිටියොත් කොහොම වෙයිද? මොකද රෝගියාගේ ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව, නාඩි පරීක්ෂාව ආදිය නොකරණ නිසා බෙහෙත් පත්තියම් වීමේ ප්‍රතිශතය වෛද්‍යවරයාට මෙහිදී හඳුනාගන්න බැහැ.
ඒ වගේම තමයි මේ රෝගියා අපේ සමාජයේ බොහෝ දෙනා අද පෙලෙන ගැස්ට්‍රයිටීස් තත්වයෙන් පෙළෙන අයෙක් නම්- වකුගඩු හෝ අක්මා ආබාධයකට ලක්වූ අයෙක් නම් (සමහරවිට රෝගියා ඒ පිළිබඳව නොදැන හිටියත් නාඩි පරීක්ෂාවේදී වෛද්‍යවරයා එය අවබෝධ කර ගන්නවා.)තනුක නොකර අරිෂ්ඨ ආසව භාවිතයට නියම කිරීම මඟින් අදාළ රෝග උත්සන්න විය හැකියි.ඒ නිසා එවන් රෝග ඇත්නම් ක්වාත වර්ග නියම කිරීමයි කළ යුත්තේ. හැබැයි ක්වාත දරන්න බැරි තරම් මිළෙන් ඉහළයි. නමුත් වෛද්‍යවරයා හමුවට යන රෝගියා තැපෑලෙන් බෙහෙත් ගන්න රෝගියා වගේ බෝතලයක්ම වෙළඳපොලෙන් ලබාගත යුතු නෑ. අවශ්‍ය ප්‍රමාණය වෛද්‍යවරයා විසින් බෝතලයට දමා දීම සිදු කරනවා. දැන් මෙහිදී වුණත් නියම කර ඇති අරිෂ්ඨය සම්පූර්ණ බෝතලයක්මත්, චූර්ණය ග්‍රෑම් සියයක්වත් කල්කය ග්‍රෑම් පනහක්වත් වන ලෙස අදාල රෝගියා මිළට ගත යුතුයි.මොකද බෙහෙත් බඩු කඩවල මේවා කෂාය වගේ කිරල විකුණන්නේ නෑ. ඒ ටිකටම රුපියල් දාහකට වැඩි මුදලක් වැය වෙනවා. කෂායත් එකතු වුණාම එක්දහස් පන්සීයක් වෙනවා නියතයි. තමන් වෛද්‍යවරයෙක් ගාවට ගියානම් බෙහෙත් අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට පමණක් ලබාදෙන නිසා රුපියල් තුනසීයකින් පමණ මේ සියල්ල සම්පූර්ණ කර ගතහැකියි.
අපි හිතමු මේ රෝගියා වෙනත් රෝග නැති නිරෝගී අයෙක් කියල.ඔහුට නියම කරන අරිෂ්ඨය දිනකට මේස හැන්දක් බැගින් භාවිතා කරන්න කියල තියෙන නිසා ඔහුට මෙය දින හැත්තෑ පහක් භාවිතා කරන්න පුඵවන්.අදාළ රෝගියා හිතුවොත් "බෙහෙත් නිසා මේක දිගටම බිව්වොත් කමක් නෑ" කියල මොකද වෙන්නේ? රෝගයකට අදාළව ඖෂධයක් වීමෙන් අමතරව අරිෂ්ඨයෙන් වෙන්නේ අපේ ස්නායු අන්ත උත්තේජණය කිරීම.ඒකෙන් වෙන්නෙ අනෙක් ඖෂධ ටික රෝගියාගේ ශරීරයට උරාගැනීම පහසු කිරීම. මේක දිගින් දිගටම බිව්වොත් ඒක උත්තේජනයක් හැටියට ක්‍රියා නොකර ආහාරයක් හැටියට ශරීරයට යොදාගන්නවා. එමගින් වෙන්නෙ ස්නායු දුර්වල වීමේ ආරම්භය සනිටුහන් වීම. ඒවගේම යම් ප්‍රමාණයකට ඇල්කොහොල් ප්‍රතිශතයක් පැවැතීම මඟින් මෙයට ඇබ්බැහි වීමේ ප්‍රවණතාවයකුත් රෝගියාට නොදැනීම ඇතිවෙන්න පුඵවන්.එවිට වෙන්නෙ රෝගියා දිගින් දිගටම අරිෂ්ඨ භාවිතයට යොමුවීම මෙය අවුරුද්දක් විතර දුර ගියොත් සිරෝසිස් වගේ රෝගයක් හැදෙන්නත් ඉඩ තියෙනවා. මොකද වෛද්‍යවරයා බෙහෙත් ටික දෙනවට වඩා වැඩි නිදහසකින් කඩෙන් අරිෂ්ඨ ගන්න හුරුවීමෙන් බෙහෙත් කෙරෙහි රෝගියාගේ තියෙන බය නැතිවීමත්, පාලනයට යමෙක් නොසිටීමත් නිසා මේ දේවල් මෙහෙම වෙලා රෝගී වූවන් බොහොම දෙනෙක්ට අපි අවසානයේ ප්‍රතිකාර කරල තියෙනවා.
බැරිවෙලාවත් මෙය දකින රෝගියා නොවන වෙනත් මෙවැනිම ලක්ෂණ ඇති රෝගියෙක් මෙය කියවා ප්‍රතිකාර අනුගමනය කළොත් මොනවා වෙයිද? අවසානයේ මේ සියඵම දෙනා තමන්ගේ අනුවණ යොමුවීම් වල අවධානම් ප්‍රථිඵල හමුවේ දෝශාරෝපණය කරන්නේ "ආයුර්වේදය"ට. "අපි ආයුර්වේද ප්‍රතිකාර කලා. සුව වුණේ නෑ." "මගේ සෙමත් ඇවිස්සිලා -පපුවෙ අමාරුවත් හැදුණා" වගේ දේවල් හන්දියක් හන්දියක් ගානේ කියමින් යන බොහෝ දෙනා එක්කො නිසි ක්‍රමයට ප්‍රතිකාර අරන් නෑ.නැත්නම් නිවරදිව වෛද්‍යවරයෙක් වෙත යොමු වී ප්‍රතිකාර අරන් නෑ.කොහොම වුණත් තමන්ගේ ජීවිතයත් එක්ක සෙල්ලම් කරන්නට අත්හදා බැලීම් කරන්නට යාම රෝගියෙක් හැටියට ඔබටත්,වෘත්තීය ආචාර ධර්ම වලින් බැහැරව එවන් ප්‍රතිකාර වලට යොමුවීම ආයුර්වේදයේ උන්නතියම නිති ප්‍රාර්ථනා කරන මට වෛද්‍යවරියක හැටියටත් යෝග්‍ය නෑ.තමන්ගේ ශරීරය පෙලන රෝගයක් වෙනුවෙන් තෝරා ගත් දිනයක පැය දෙක තුනක් වෙන්කරල බෙහෙතක් ගන්න යන්න මැලි වෙන්න එපා.ඒවගේම පත්තර වල එක එක ලෙඩ ප්‍රාතිහාර්යයයෙන් සනීප කරනවාය කියල දැන්වීම් දාන,තමන්ගේ රෝගීන් මේ මේ අයයැයි කියමින් වෘත්තීය ආචාර ධර්ම කෙලෙසන කිසිම කෙනෙක් සැබෑ ආයුර්වේද වෛද්‍යවරයෙක් ලෙස පිළිගන්න එපා.මොකද අපිට හැදෙන කිසිම අසනීපයක් දවසෙන් දෙකෙන් ප්‍රාතිහාර්ය වලින් සනීප කරන්න කිසිම වෛද්‍යවරයෙකුට බෑ. මෙම ලිපියේ මුලින් සඳහන් කල සියඵ කාරණා සලකා බලා කරන සුදුසු ප්‍රතිකාර නියම කිරීමෙන් හා ඒවා පිළිපැදීමෙන් පමණයි ඕනෑම රෝගයක් සුව කළහැක්කේ.මෙය කියවන තරුණ වයසේ පසුවන අපේ අනාගත පරපුරේ ඇත්තන් හෝ සත්‍යය අවබෝධ කොට ගෙන නිරෝගී සුවය පරිපූර්ණව විඳගන්නට යොමුවන්නේ නම් එය හෙලවෙදගෙදර අපිට සතුටකි.